Lieve Blancquaert ontvangt de Van Acker prijs 2016
LIEVE BLANCQUAERT
Lieve Blancquaert werd in 1963 geboren in St Amandsberg, groeide op in Wetteren en studeerde fotografie in Gent. Als fotograaf startte ze bij de krant De Morgen, later kwamen daar heel wat opdrachten bij voor onder meer Knack en De Standaard, maar ook het Nederlandse Elsevier en de Volkskrant.
Veel bekendheid verwierf Lieve door haar samenwerking met de journaliste Annemie Struyf. Dat resulteerde in verschillende fotoboeken. Denken we daarbij aan “Mijn status is positief” over aids in Afrika, “Insjallah mevrouw” over Afghaanse vrouwen, “A la limite” met verhalen over liefde en dood en “Iemand” over Zuid-Afrika.
Lieve Blacquaert werkt hierbij vaak mediumoverschrijdend. In 2013 verscheen “Birth Day” over de wereldwijde omstandigheden waarin kinderen worden geboren zowel als tv-reportage, fotoboek als tentoonstelling. Het vervolg kwam er recent met “Wedding Day”. Eerder combineerde Lieve al het indringende fotoboek “Straftijd” met een al even indringende reportage over het leven in de gevangenis en deed hetzelfde met “Voorbij de grens” over mensen met een handicap.
Opmerkelijk zijn ook de samenwerkingen met journaliste Betty Mellaerts (het fotoboek “Vrouw”) en de dichter Erwin Mortier waarbij zij de foto’s maakte voor de dichtbundel “Uit één vinger valt men niet”.
Ook aan direct engagement geen gebrek. Lieve maakte een fotocampagne voor Oxfam Fairtrade en is meter van de ngo Memisa die mensen in het Zuiden toegang wil geven tot degelijke gezondheidszorgen. En dan zouden we nog de recente fotoreeks voor Wereld Psoriasis Dag vergeten. Teveel om op te noemen, dus.
Kortom, de projecten en onderwerpen van Lieve spreken voor zich. Ze combineren steevast een hoog artistiek niveaumet een oprechte sociale bewogenheid. Lieve heeft veel te vertellen, maar laat in de eerste plaats de beelden spreken. Registeren en observeren, niet (ver)oordelen. Bijna vanuit een soort oerinstinct, zoals ze zelf zegt. Haar werk getuigt dan ook van een grote integriteit en puurheid: het is geenszins koel of afstandelijk, maar evenmin vervalt ze in manipulerend sentiment. Een ware verademing in deze tijden van stuurloze sociale media die als botte beeldenstormers de mensen alles trachten op te spelden.
Ook het wereldwijde karakter van haar sociale bewogenheid sprak de leden van de stichting aan, zeker in tijden waar grenzen zo belangrijk blijken, overal muren worden opgetrokken en navelstaren onder de eigen kerktoren een internationale sport lijkt te zijn.
De Van Acker Stichting houdt ook van de toegankelijkheid van haar werk. Wie iets maatschappelijk relevant te vertellen heeft en zowel taboes als clichés wil doorprikken, kan inderdaad maar beter zorgen dat zoveel mogelijk mensen worden bereikt. Populair zonder populistisch dus. Overigens was het ook hoog tijd dat fotografie als kunstvorm door de stichting in de bloemen werd gezet, want Lieve is de eerste fotografe in de lange rij met laureaten.
Samengevat, Lieve Blancquaert past perfect in een lange traditie van sociaal geëngageerde artiesten die de Van Acker Prijs in ontvangst hebben mogen nemen. Lieve heeft het talent om met haar immer menselijke foto's een unieke mix te maken van schoonheid en walging, vertedering en verontwaardiging, lijden en vreugde, angst en hoop, berusting en verzet, kunst en engagement. Omwille van al die kwaliteiten in haar persoonlijkheid en werk verdient zij absoluut de Van Acker Prijs 2016.
Uitreiking op zondag 8 mei 2016
De feestelijke uitreiking van de Van Acker Prijs 2016 vond plaats op zondag 8 mei 2016 om 18.00 uur in de Stadshallen van het Brugse belfort. Op deze exclusieve avond projecteerde Lieve Blancquaert haar werk met als rode draad “Leven Liefde Dood”, vergezeld van het vocaal ensemble Currende onder leiding van Erik Van Nevel.
Lieve Blancquaert werd in 1963 geboren in St Amandsberg, groeide op in Wetteren en studeerde fotografie in Gent. Als fotograaf startte ze bij de krant De Morgen, later kwamen daar heel wat opdrachten bij voor onder meer Knack en De Standaard, maar ook het Nederlandse Elsevier en de Volkskrant.
Veel bekendheid verwierf Lieve door haar samenwerking met de journaliste Annemie Struyf. Dat resulteerde in verschillende fotoboeken. Denken we daarbij aan “Mijn status is positief” over aids in Afrika, “Insjallah mevrouw” over Afghaanse vrouwen, “A la limite” met verhalen over liefde en dood en “Iemand” over Zuid-Afrika.
Lieve Blacquaert werkt hierbij vaak mediumoverschrijdend. In 2013 verscheen “Birth Day” over de wereldwijde omstandigheden waarin kinderen worden geboren zowel als tv-reportage, fotoboek als tentoonstelling. Het vervolg kwam er recent met “Wedding Day”. Eerder combineerde Lieve al het indringende fotoboek “Straftijd” met een al even indringende reportage over het leven in de gevangenis en deed hetzelfde met “Voorbij de grens” over mensen met een handicap.
Opmerkelijk zijn ook de samenwerkingen met journaliste Betty Mellaerts (het fotoboek “Vrouw”) en de dichter Erwin Mortier waarbij zij de foto’s maakte voor de dichtbundel “Uit één vinger valt men niet”.
Ook aan direct engagement geen gebrek. Lieve maakte een fotocampagne voor Oxfam Fairtrade en is meter van de ngo Memisa die mensen in het Zuiden toegang wil geven tot degelijke gezondheidszorgen. En dan zouden we nog de recente fotoreeks voor Wereld Psoriasis Dag vergeten. Teveel om op te noemen, dus.
Kortom, de projecten en onderwerpen van Lieve spreken voor zich. Ze combineren steevast een hoog artistiek niveaumet een oprechte sociale bewogenheid. Lieve heeft veel te vertellen, maar laat in de eerste plaats de beelden spreken. Registeren en observeren, niet (ver)oordelen. Bijna vanuit een soort oerinstinct, zoals ze zelf zegt. Haar werk getuigt dan ook van een grote integriteit en puurheid: het is geenszins koel of afstandelijk, maar evenmin vervalt ze in manipulerend sentiment. Een ware verademing in deze tijden van stuurloze sociale media die als botte beeldenstormers de mensen alles trachten op te spelden.
Ook het wereldwijde karakter van haar sociale bewogenheid sprak de leden van de stichting aan, zeker in tijden waar grenzen zo belangrijk blijken, overal muren worden opgetrokken en navelstaren onder de eigen kerktoren een internationale sport lijkt te zijn.
De Van Acker Stichting houdt ook van de toegankelijkheid van haar werk. Wie iets maatschappelijk relevant te vertellen heeft en zowel taboes als clichés wil doorprikken, kan inderdaad maar beter zorgen dat zoveel mogelijk mensen worden bereikt. Populair zonder populistisch dus. Overigens was het ook hoog tijd dat fotografie als kunstvorm door de stichting in de bloemen werd gezet, want Lieve is de eerste fotografe in de lange rij met laureaten.
Samengevat, Lieve Blancquaert past perfect in een lange traditie van sociaal geëngageerde artiesten die de Van Acker Prijs in ontvangst hebben mogen nemen. Lieve heeft het talent om met haar immer menselijke foto's een unieke mix te maken van schoonheid en walging, vertedering en verontwaardiging, lijden en vreugde, angst en hoop, berusting en verzet, kunst en engagement. Omwille van al die kwaliteiten in haar persoonlijkheid en werk verdient zij absoluut de Van Acker Prijs 2016.
Uitreiking op zondag 8 mei 2016
De feestelijke uitreiking van de Van Acker Prijs 2016 vond plaats op zondag 8 mei 2016 om 18.00 uur in de Stadshallen van het Brugse belfort. Op deze exclusieve avond projecteerde Lieve Blancquaert haar werk met als rode draad “Leven Liefde Dood”, vergezeld van het vocaal ensemble Currende onder leiding van Erik Van Nevel.
